երկուշաբթի, 24 ապրիլի 2006
ՀՀ վարչապետ Անդրանիկ Մարգարյանի ուղերձը Հայոց ցեղասպանության զոհերի հիշատակի օրվա կապակցությամբ
Սիրելի հայրենակիցներ
Ամեն տարի ապրիլի 24-ին համայն հայությունը՝ հայրենիքում և սփյուռքում, գլուխ է խոնարհում ցեղասպանության զոհ դարձած մեր բյուրավոր նահատակների հիշատակի առջև: 1915թ. Օսմանյան Թուրքիայի կողմից պետականորեն իրագործված և ըստ էության, քաղաքակիրթ մարդկության դեմ ուղղված այդ ոճիրը ոչ միայն ժամանակին չկանխվեց, այլև չճանաչվեց ու չդատապարտվեց` այդպիսով հիմք դառնալով հետագայում նոր ցեղասպանությունների կրկնության:
Հայաստանն այսօր` երրորդ հազարամյակ թևակոխած աշխարհում, առաջնահերթ խնդիր է դիտում ցեղասպանությունների կանխմանն ուղղված միջազգային քաղաքական կամքի դրսևորումը և ողջունում մարդկությանը նետված նման մարտահրավերները միասնական ջանքերով դիմակայելու բազմաթիվ պետությունների ձգտումը: Ողջունելի է, որ տարեցտարի ընդլայնվում է Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչող և դատապարտող երկրների աշխարհագրությունը, քանզի քաղաքակիրթ աշխարհը գիտակցում է, որ այդ ոճրագործության դատապարտմամբ և պատմական փաստերին իրական գնահատական տալով է հնարավոր միայն հետագայում կանխարգելել այդօրինակ ոճրագործությունները: Ցեղասպանության ժխտումը, փաստերը խեղաթյուրելու, իրողությունը մոռացության մատնելու և սեփական պատմության ամոթալի էջերը վերհանող ու դատապարտող հատուկենտ թուրք մտավորականներին լռեցնելու այսօրվա Թուրքիայի ջանքերը ոչ միայն չեն նպաստում տարածաշրջանում կայուն խաղաղության ու բարիդրացիական հարաբերությունների հաստատմանը, այլև անպատժելիության մթնոլորտում հնարավոր են դարձնում նոր հանցագործությունների իրագործումն աշխարհում:
Անցյալ տարի համայն հայությունը նշեց Հայոց մեծ եղեռի 90-րդ տարելիցը` վերստին ընդգծելով, որ համախմբված ու միակամ է` դատապարտելու մեր անցյալի մեծագույն ողբերգությունը և միանալու առաջադեմ մարդկության ջանքերին` քաղաքակրթությունների երկխոսությունը խթանելու ու միջազգային անվտանգության համակարգն ամրապնդելու: Իսկ այս տարի, երբ նշում ենք մեր անկախության 15-րդ տարեդարձը, մեզ համար առավել քան ակնհայտ է, որ միայն միջազգային հանրության ջանքերը բավարար չեն կանխելու համար մի ամբողջ ազգի դեմ ուղղված ոճրագործությունը, անհրաժեշտ է նաև համախմբել ազգի ամբողջ ներուժը` Հայոց պետությունը հզորացնելու և բարգավաճ ու ժողովրդավարական արժեքներ դավանող հասարակություն կերտելու համար: Անցած 15 տարիներին մեր ջանքերն ուղղված են եղել այս նպատակին, և տարեցտարի զգալի են դառնում ձեռքբերումներն այս ուղղությամբ:
Ամեն տարի ապրիլի 24-ին համայն հայությունը՝ հայրենիքում և սփյուռքում, գլուխ է խոնարհում ցեղասպանության զոհ դարձած մեր բյուրավոր նահատակների հիշատակի առջև: 1915թ. Օսմանյան Թուրքիայի կողմից պետականորեն իրագործված և ըստ էության, քաղաքակիրթ մարդկության դեմ ուղղված այդ ոճիրը ոչ միայն ժամանակին չկանխվեց, այլև չճանաչվեց ու չդատապարտվեց` այդպիսով հիմք դառնալով հետագայում նոր ցեղասպանությունների կրկնության:
Հայաստանն այսօր` երրորդ հազարամյակ թևակոխած աշխարհում, առաջնահերթ խնդիր է դիտում ցեղասպանությունների կանխմանն ուղղված միջազգային քաղաքական կամքի դրսևորումը և ողջունում մարդկությանը նետված նման մարտահրավերները միասնական ջանքերով դիմակայելու բազմաթիվ պետությունների ձգտումը: Ողջունելի է, որ տարեցտարի ընդլայնվում է Հայոց ցեղասպանությունը ճանաչող և դատապարտող երկրների աշխարհագրությունը, քանզի քաղաքակիրթ աշխարհը գիտակցում է, որ այդ ոճրագործության դատապարտմամբ և պատմական փաստերին իրական գնահատական տալով է հնարավոր միայն հետագայում կանխարգելել այդօրինակ ոճրագործությունները: Ցեղասպանության ժխտումը, փաստերը խեղաթյուրելու, իրողությունը մոռացության մատնելու և սեփական պատմության ամոթալի էջերը վերհանող ու դատապարտող հատուկենտ թուրք մտավորականներին լռեցնելու այսօրվա Թուրքիայի ջանքերը ոչ միայն չեն նպաստում տարածաշրջանում կայուն խաղաղության ու բարիդրացիական հարաբերությունների հաստատմանը, այլև անպատժելիության մթնոլորտում հնարավոր են դարձնում նոր հանցագործությունների իրագործումն աշխարհում:
Անցյալ տարի համայն հայությունը նշեց Հայոց մեծ եղեռի 90-րդ տարելիցը` վերստին ընդգծելով, որ համախմբված ու միակամ է` դատապարտելու մեր անցյալի մեծագույն ողբերգությունը և միանալու առաջադեմ մարդկության ջանքերին` քաղաքակրթությունների երկխոսությունը խթանելու ու միջազգային անվտանգության համակարգն ամրապնդելու: Իսկ այս տարի, երբ նշում ենք մեր անկախության 15-րդ տարեդարձը, մեզ համար առավել քան ակնհայտ է, որ միայն միջազգային հանրության ջանքերը բավարար չեն կանխելու համար մի ամբողջ ազգի դեմ ուղղված ոճրագործությունը, անհրաժեշտ է նաև համախմբել ազգի ամբողջ ներուժը` Հայոց պետությունը հզորացնելու և բարգավաճ ու ժողովրդավարական արժեքներ դավանող հասարակություն կերտելու համար: Անցած 15 տարիներին մեր ջանքերն ուղղված են եղել այս նպատակին, և տարեցտարի զգալի են դառնում ձեռքբերումներն այս ուղղությամբ:
